Poesía de resistencia
“Deixa que todo pase, a beleza e o terror. Só sigue andando. Ningún sentimento é definitivo”
[Reiner María Rilke]
Manifesto de Luz Pozo Garza no Día Mundial da Poesía
Luz Pozo Garza, unha figura que percorre case un século de poesía galega, foi a encargada de redactar este ano o Manifesto do Día Mundial da Poesía, que poderedes atopar na lapela do menú desta web. “Si, existe un centro activo”, escribe Luz Pozo e ese centro é o poema. “Todo quere ascender e concentrarse. Desde o fragmentario que se integra na rosa”.
Luz Pozo deixou na literatura a pegada dunha muller que esculca os símbolos ocultos da palabra e da sensualidade. Por momentos, incluso lúe a expresión mística para extraerlle ao poema esa esencia luminosa de quen camiña con firmeza na escuridade do mundo. Poeta en galego desde 1952, cando publica O paxaro na boca, os seus libros desenvolven en paralelo á súa exeperiencia vital a intensidade das súas inquedanzas, en especial a da busca da liberdade e mais do sublime. Aínda en activo a pesar da súa idade, Pozo Garza deu títulos clave da lírica galega contemporánea, como As todas palatinas (2005), Deter o día cunha flor (2009) ou máis recentemente Rosa tántrica (2016).
Respira! Web en aberto
Desde a mañá de hoxe estamos subindo os audiopoemas que chegaron á web e ao correo do festival virtual, depois de colgar estes últimos días os audios dos poetas e as poetas que figuraban no programa do festival físico, aprazado de maneira temporal. Tamén incluímos desde esta mañá versos e frases de poetas que reforzan a forza da acción do poema. O Respira! Web é un medio de axudarnos e de afrontar a perplexidade cando os valores da democracia, da cultura e da convivencia están ameazadas por unha emerxencia sanitaria sen precedente na historia. Estar perto, apoiarnos e acompañarnos mutuamente. Aquí atoparades poesía para un tempo de emerxencia, pero tamén poesía para a resistencia. Neste 21 de marzo, dámosvos a voz e seguimos apostando por unha programación cultural que manteña aberta a nosa crenza na liberdade.
Genaro da Silva [Poesía contra desconfianza]
Miro Villar [Poesía contra xenofobia]
Poesía de resistencia
“Non hai barreira, fechadura ou ferrollo que podas impoñer á liberdade da mina mente”
[Virginia Woolf]
Poesía de resistencia
“Carne de testemuño os veigais estercaba. / Marzo de dous mil vinte, resistimos, que pasa”
[Xosé Luís Méndez Ferrín]
Mari Carme Otero Sánchez [Poesía contra distanciamento]
Claudio Pato [Cultura contra distanciamento]
21 de marzo. Día mundial da poesía [contra confinamento]
Poesía sonora colectiva / Poesía contra coronavirus / Poesía contra confinamento / Poesía contra silencio / Poesía contra barbarie / Poesía contra fuxida / Poesía contra distancia / Poesía contra medo / O equipo que constrúe a sección virtual do festival Alguén que respira!, o Respira! Web, celebra o Día Mundial da Poesía co maior fondo de poesía sonora que existe nunha páxina en Galicia. Faino nunha situación excepcional para estar más perto nun momento en que semella impensable aproximarse. Perto para apoiarnos e acompañarnos mutuamente. O Respira! Web é unha forma de axudarnos e de afrontar a perplexidade cando os valores da democracia, da cultura e da convivencia están ameazadas por unha emerxencia sanitaria sen precedente na historia. Aquí atoparades poesía para un tempo de emerxencia, pero tamén poesía para a resistencia. Neste 21 de marzo, dámosvos a voz e seguimos apostando por unha programación cultural que manteña aberta a nosa crenza na liberdade. Un día para reunirnos todas e todos arredor da voz que nos sigue impulsando, para experimentar esa enerxía transformadora das ideas que a palabra aglutina.
Séchu Sende [Poesía contra barbarie]
Séchu Sende é domador de pulgas, sociolingüista, regueifeiro e escritor. Traballa de profesor do IES Marco do Camballón de Vila de Cruces. Entre os seus libros, figuran o poemario Os cavalos están a viver as nossas vidas (2011), a novela Orixe (2004) ou as impactantes narracións sobre a sociolingüística galega Made in Galiza (2007). Incansable esculcador de novas linguaxes creativas, Sende é autor da célebre frase «Eu nunca serei yo», da campaña Busco amante galegofalante, do primeiro xogo de rol en galego ou de ini- ciativas para consolidar a regueifa entre os máis novos.
Belén Senín [Poesía contra fuxida]
O feito de nacer co cordón umbilical dándolle dúas voltas ao pescozo fixo que, dalgún xeito, o verso insurxente de Belén Senín se defina como un combate. Viviu en Pontecesures ata 2017, cando se trasladou a Compostela para estudar Lingua e Literatura Galegas. Nese mesmo ano gañou o primeiro premio do Certame Díaz Jácome para Novos Creadores. Dende entón colaborou en diferentes publicacións e na antoloxía Dentes para a mazá (2018). O pasado xaneiro saíu á luz o seu primeiro poemario individual, Revoltos anos vinte, da man de Leite Edicións.
Versos e voces que se tocan. Peza sonora colectiva [5]
Quinta entrega da Peza sonora colectiva que o Respira! Web está construíndo día a día coas achegas que enviades ao correo do festival. Grazas pola vosa generosidade e por converter esta proposta nunha proclama diaria contra o silencio e os corpos escorregadios. Celebremos o Día Mundial da Poesía con chamamento á liberdade!!!!
Celso Fernández Sanmartin [Poesía contra distancia]
Celso Fernández Sanmartin é horticultor, contador de historias de raíz etnográfica, ornitólogo,
Pau Vadell [Poesía contra medo]
Poeta, xestor cultural e historiador, Pau Vadell publicou xa unha ducia de títulos, recoñecidos con distintos galardóns: Temple (premio Miquel Àngel Riera 2009), Apèndix city (2010), Carnatge (2012), Sang Cremada (premio Vila de Lloseta 2014), Traït (premio Senyoriu Au- siàs March 2015) ou Terra llarga (2019). Tamén é tradutor e participa en movementos sociais e culturais do ámbito lingüístico catalán. Foi cofundador do colectivo Pèl Capell, fonte da antoloxía Pedra fogueira Antologia de poesia jove dels Països Catalans (2008). Coordinou o Comitè d’Escriptors Perseguits do PEN Catalán (2013-2014). Actualmente, dirixe AdiA Edicions, coordina as actividades da Casa Blai Bonet. Centre de Poesia e é vicepresidente da Asociación de Escritores en Lingua Catalá das Illas Baleares. A súa obra Coas costas dobradas foi traducida ao galego por Gonzalo Hermo.
Pablo Fidalgo [Poesía contra coronavirus]
O primeiro libro de Pablo Fidalgo en galego foi Parangolé (2019), que apareceu despois de publicar La educación física (2010), La retirada (2012), Mis Padres: Romeo y Julieta (2013), Esto temía, esto deseaba (2017) e Crónica de las aves de paso (2018). O seu traballo escénico/poético, que foi presentado en varios países e en parte apareceu en formato editorial no ano 2019 co título Anarquismos/Daniel Faria (2019), centrouse na pescuda sobre a súa memoria familiar e na reconstrución de distintas biografías. Comisariou ciclos de artes escénicas para o Marco de Vigo e a Alhóndiga de Bilbao. Dirixe o festival Escenas do cambio desde o ano 2015 e é comisario do ciclo Anno Zero na Real Academia de España en Roma.
María Sánchez [Poesía contra confinamento]
María Sánchez é veterinaria de campo. Colabora habitualmente en radio, medios dixitais e de papel sobre literatura, feminismo, gandería extensiva e cultura e medio rural. Coordina o proyecto Las entrañas del texto, desde o que invita a reexionar sobre o proceso de creación, e Almáciga, un pequeno viveiro de palabras do medio rural das diferentes linguas do estado. En 2019, o padroado da Fundación de Estudios Rurales concedeulle un dos premios Orgullo rural «por ser unha ponte de divulgación do mundo rural», e o INJUVE outorgoulle o Premio Nacional de Xuventude de Cultura por contribuír coa súa poesía «a visibilizar con carácter modélico e innovador a necesidade de manter a vida no agro». Tierra de mujeres (2019), un ensaio que deita unha mirada íntima e familiar ao mundo rural, é o seu último libro. Cuaderno de campo (2017) é o seu primeiro poemario.
Homenaxe á poesía de Política Lingüística o 21 de marzo con #aculturasegue
#aculturasegue é o hastag baixo o que a Secretaría Xeral de Política Lingüística desenvolve estes días unha campaña para celebrar o 21 de marzo o Día Mundial da Poesía. Política Lingüística, que é un dos organizadores do festival Alguén que respira!, promove xunto á Consellería de Cultura da Xunta esta iniciativa, que pretende conmemorar a xornada difundindo un vídeo, de máximo de dous minutos de duración, no que cada persona recite un poema da sea autoría ou doutra persona, e que o difunda a través das súas redes sociais dentro do cancelo #aculturasegue.
Versos e voces que se tocan. Peza sonora colectiva [3 e 4]
Fúndense novas voces e combaten o silencio. Non estamos soas/sós. Hai alguén ao teu lado que Respira!. Os versos incorpóranse á resistencia colectiva. O corpo sonoro constrúese dia a día. Respiracións que se tocan cando apenas nada se pode tocar.
O punto de partida é a peza sonora que Ana Romaní e Chus Silva preparaban para a performance Corpus Literarios do festival. E nosa nova proposta é esta: achegádenos un audio cun verso gravado na vosa voz. Poden ser vosos ou de outr*s, inéditos ou publicados, históricos ou víricos. Con eles, crearemos e poñeremos na web unha rede de pezas con versos e voces que se tocan para este corpo que Respira!
As duas pezas sonoras que aparecen aquí son a segunda entrega da serie:
Podedes enviar as gravacións, necesariamente breves, de soamente segundos, ao correo electrónico: alguenquerespira@gmail.com